ವಲಸೆ ಬಂದ ಹಕ್ಕಿಗಳು

ನೋಡು ಗೆಳತಿ ಏನಾಗಿದೆ ಈ ನಾಡು.
ಎಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಯಿತೋ
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕಟ್ಟಿದ ಕನಸಿನ ಗೂಡು....?

ಕಳೆದ ಹೇಮಂತದಲಿ ಕಂಡ ಸ್ವರ್ಗವದೆಲ್ಲಿ?
ಶಿಶಿರ-ವಸಂತಗಳ ಬೆರಗು ನೋಟಗಳೆಲ್ಲಿ?
ಎತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹರಿಸಿದರೂ ಹಸಿರು ದುಪ್ಪಟ ಹೊದಿಕೆ,
ತುಂಬಿ ತುಳುಕುವ ಕೆರೆಯ, ಸುಭೀಕ್ಷ ತಾಣವದೆಲ್ಲಿ?

ರೆಕ್ಕೆಗಳು ನೋಯುತ್ತಿವೆ ಅಲೆದಲೆದು ಸುತ್ತಾ,
ವನಗಳನು ಕಬಳಿಸಿವೆ ಬರಿಯ ಗೋಡೆಗಳು;
ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿವೆಯಲ್ಲ ಕೆರೆ-ತೊರೆಗಳೆಲ್ಲಾ!
ಯಾರು ಇರಬಹುದು ಈ ನಿರ್ವನದೊಳೆಲ್ಲ?

ಮರಗಳನು ಬುಡದಿಂದ ಕಿತ್ತು ತಿಂದಿಹರೋ?
ಕೆರೆ-ತೊರೆಯ ಜಲ ಹೀರಿ ತೇಗಿ ಮಲಗಿಹರೋ?

ಮಿಲನ

ಭೂಮಿ ಶಿಖರ, ಬಾನು ಪ್ರಖರ,
ತುಟ್ಟತುದಿಯಲಿ ಜೀವ...
ಎಲ್ಲ ಮರೆತು ತನ್ನ ತಾನೇ
ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡುವ ಭಾವ....

ನೀತಿ-ಭೀತಿಯ ಮೀರಿ ನಿಂತು
ಬೀಗುವಂಥ ಸಮಯ,
ನನ್ನ ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲ ನನಗೆ
ಈಗ ನಾನು ಪ್ರೇಮಮಯ...

ಕೊಡುವುದೇನು ಪಡೆವುದೇನು?
ಇಲ್ಲ ಅದರ ಅರಿಕೆ,
ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೂ ಕಣ್ಣುಗತ್ತಲು
ಮಿಲನ ಒಂದೇ ಬಯಕೆ.....

ಧನ್ಯತೆಯ ತನ್ಮಯತೆಯೊಂದಿಗೆ
ಬಂತು ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಂದು,
ಯುಗಗಳಿಂದ ಸಾಗಿಬಂದ
ತೇರ ಸಾಗಿಸಿ ಮುಂದು...

ಮೇಘದಿಂದ ಇಳಿದುಬಂದ
ನೀರ ಹನಿಯು ಇಂದು,
ಭೂಮಿಗಿಳಿದು ಬೀಗುತಿಹುದು
ಗಂಗೆ ತಾನು ಎಂದು....

ತಾಲಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ತಬ್ದವಾದ
ಒಂದು ಬೊಗಸೆ ಜಲವೂ
ಮರಣ ಸಮಯಕೆ ಜೀವ ಜಲವು
ಗಂಗೆಯೇ ಅವಳೆಂದೂ...

ಬೆರೆವವರೆಗೆ ನಾನು ಯಾರೋ,
ನೀನು ಯಾರೋ ಎಂದು,
ಬೇರೆತಮೇಲೆ ನಾನೇ ನೀನು
ನೀನೆ ನಾನು ಎಂದೂ....

ನನ್ನತನದಲಿ ನಿನ್ನ ತುಣುಕಿದೆ,
ನಿನ್ನತನದಲಿ ನಂದು,
ಹೇಗೆ ಬೀಗಲಿ ಹೇಳು ಒಲವೇ
ನಾನು ನಾನೇ ಎಂದು?